کشاورزی یکی از مهم ترین بخش های اقتصادی و اجتماعی ایران است که نقش بزرگی در تامین امنیت غذایی، اشتغال زایی و توسعه روستایی دارد. اما این بخش در سال های اخیر با چالش های بزرگی روبرو شده است که تهدیدی جدی برای زندگی و فعالیت کشاورزان ایرانی به شمار می آید این مشکل امسال برای طلای سرخ مشکلات و چالش هایی ایجاد کرده است . این چالش ها عبارتند از:
- تحریم های اقتصادی: ایران در سال های اخیر با تحریم های گسترده و شدید از سوی آمریکا و برخی از کشورهای غربی مواجه شده است که باعث افزایش نرخ ارز، کاهش قدرت خرید، افزایش هزینه های تولید و واردات، کمبود برخی از مواد اولیه و تجهیزات کشاورزی و کاهش صادرات محصولات کشاورزی شده است. این تحریمها باعث شده است که کشاورزان ایرانی با مشکلات مالی و اقتصادی زیادی مواجه شوند و درآمد کمتری از فروش محصولات خود کسب کنند.
- خشکسالی: ایران یکی از کشورهای خشک و نیمه خشک جهان است که دچار کمبود آب شیرین و منابع آبی است. بر اساس آمار سازمان ملل، ایران در رتبه 24 از 168 کشور جهان از نظر شدت بحران آب قرار دارد. خشکسالی در سال های اخیر باعث کاهش سطح آب های زیرزمینی، رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب ها شده است که منجر به کاهش آبیاری مزارع، افزایش هزینه های آبرسانی، کاهش کیفیت و کمیت محصولات کشاورزی و افزایش آلودگی آب های کشاورزی شده است. خشکسالی همچنین باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی مانند بیابان زایی، فرسایش خاک، کاهش تنوع زیستی و گرمایش جهانی شده است.
- سایر چالشها: علاوه بر تحریم های اقتصادی و خشکسالی، کشاورزان ایرانی با سایر چالش هایی نیز روبرو هستند که شامل موارد زیر میشوند:
- کمبود سرمایه، تسهیلات بانکی و بیمه کشاورزی.
- کمبود زمین کشاورزی، تجزیه و تفکیک اراضی و تبدیل زمین های کشاورزی به زمین های شهری.
- کمبود دانش، تکنولوژی و نوآوری در کشاورزی و عدم دسترسی به آموزشهای کشاورزی.
- کمبود بازار، قیمت گذاری نامناسب و رقابت ناعادلانه با محصولات وارداتی.
- کمبود نظارت، حمایت و هماهنگی بین سازمانها و مؤسسات مرتبط با کشاورزی.
این چالش ها باعث شده است که کشاورزان ایرانی در شرایط سخت و دشواری قرار گیرند و بسیاری از آنها از انجام فعالیت کشاورزی دلسرد شوند. اما این کشاورزان با وجود تمام مشکلات، با امید به آینده و با تکیه بر ارزش ها و فرهنگ کشاورزی، به کار خود ادامه می دهند و سعی میکنند با استفاده از راهکارهای خلاقانه و مقاومت های سنتی، شرایط خود را بهبود بخشند.
کم بود زعفران امسال؛ عوامل و راهکارها
زعفران یا طلای سرخ یکی از محصولات ارزشمند و استراتژیک کشاورزی ایران است که نقش مهمی در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور دارد. (برای مشاهده تاریخچه زعفران کلیک کنید) اما امسال، به دلیل وضعیت خشکسالی و تحریم های اقتصادی، تولید زعفران به شدت کاهش یافته است. بر اساس آمار وزارت جهاد کشاورزی، تولید زعفران در سال زراعی ۱۴۰۱ نسبت به سال ۱۴۰۰، ۵۰ درصد کاهش داشته است. این کاهش تولید، علاوه بر اثرات منفی بر روی درآمد و زندگی کشاورزان، باعث افزایش قیمت طلای سرخ در بازارهای داخلی و خارجی شده است. برای مقابله با این چالش، لازم است عوامل موثر بر کم بود زعفران امسال شناسایی و راهکارهای مناسب برای رفع آنها ارائه شود.
عوامل موثر بر کم بود زعفران امسال
بر اساس گزارش ها و تحلیل ها، عوامل موثر بر کم بود زعفران یا طلای سرخ امسال عبارتند از:
- خشکسالی: یکی از عوامل اصلی کاهش تولید زعفران امسال، خشکسالی و کمبود آب است. زعفران یک گیاه آبدوست است که نیاز به آبیاری مناسب و مداوم دارد. اما امسال، به دلیل کاهش بارش ها و سطح آب های زیرزمینی، آبیاری مزارع زعفران با مشکل مواجه شده است. برخی از کشاورزان نتوانسته اند آب لازم برای آبیاری مزارع خود را تأمین کنند و برخی دیگر مجبور شده اند با هزینه های بالا آب را از منابع دیگر خریداری کنند. این وضعیت باعث کاهش کیفیت و کمیت محصولات زعفران شده است
- تحریم های اقتصادی: عامل دیگری که بر کم بود زعفران امسال تأثیر گذاشته است، تحریم های اقتصادی علیه ایران است. ایران با تحریم های گسترده و شدید از سوی آمریکا و برخی از کشورهای غربی مواجه شده است که باعث افزایش نرخ ارز، کاهش قدرت خرید، افزایش هزینه های تولید و واردات، کمبود برخی از مواد اولیه و تجهیزات کشاورزی و کاهش صادرات محصولات کشاورزی شده است. این تحریم ها باعث شده است که کشاورزان ایرانی با مشکلات مالی و اقتصادی زیادی مواجه شوند و درآمد کمتری از فروش محصولات خود کسب کنند
- کمبود سرمایه و تسهیلات: عامل دیگری که بر کم بود زعفران امسال اثرگذار بوده است، کمبود سرمایه و تسهیلات برای کشاورزان است. زعفران یک محصول سرمایه گذاری بلند مدت است که نیاز به هزینه های اولیه و جاری زیادی دارد. اما کشاورزان ایرانی به دلیل عدم دسترسی به تسهیلات بانکی و بیمه کشاورزی، نتوانسته اند سرمایه لازم برای تولید زعفران را تأمین کنند. برخی از کشاورزان مجبور شده اند از منابع غیررسمی و با بهره های بالا وام بگیرند و برخی دیگر مجبور شده اند زمین های خود را به دیگران بفروشند یا اجاره دهند.
